taka mała tajemnica

Zgadało nam się z Puzlastym jakoś o powiększeniu rodziny.

Co prawda, do realizacji produkcji nowego potomka jeszcze dość daleko, ale już snuję plany- a to większy domek, a to sesja brzuszkowa, nawet mam trzy  imiona ( Puzlowi się żadne nie podoba).
Robimy tak- jak będzie dziewuszka- decyduję ja.
Jak chłopiec- on.


O boziu....
Sama nie wiem już...
A jesli wymysli jakieś okropieństwo...?
Wtedy się sprzeciwię, nie dam dzieciaka skrzywdzić.



Pola albo Nina


Wojciech ( Wojtuś :)    )



Echhhhhh.




Sporo się dzieje, za dwa tygodnie będe powazną trzydziestolatką.

Kiedy to minęło, jak ten czas ucieka.
Im jestem starsza, tym szybciej gdzieś znika, po dzieciach zresztą widać...


Maja jest już taka duża i nie jest dzidziusiem. Choć ostatnio lubi udawać- każe się brać na ręce i kołysać, i udaje że gaworzy.
Śmiechu co nie miara jest :):):)

Między mna a Puzlem jest ( aż się boje napisać)- dobrze.
Bo róznie bywało.
Rok temu o tej porze było nam dość cieżko, Puzel miewał swoje humorki, ja takoż...
Na szczęście, znalazł mnie wtedy przyjaciel i pomógł :)
Dał siłę i wsparcie.
Do tej pory często go wspominam, bo jak to bywa- już go w moim życiu nie ma.
To znaczy- namacalnie.
Bo czasem z nim gadam w swojej głowie.
Czasem , choć staram sie tego nie robić, czytam jego maile i patrzę na zdjęcia.
Kochany , niezwykły facet .

Dużo dla mnie i Puzla zrobił.




W Wielką sobotę wyjeżdżam z domu na tydzień.
Podróż daleka, do bardzo ciepłego kraju .

Jak ja zniosę taką długa rozłąkę z moimi Misiaczkami ?
Chyba codziennie będę ich ścigać na skypie :)



Anulka, a Ty może byś się odezwała , co...?




Cmokas :*